مقایسه تأثیر تدریس به روش یادگیری از طریق همتایان با روش سخنرانی بر میزان یادگیری دانشجویان هوشبری دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال ۱۳۹۲

مقدمه: روش سخنرانی به عنوان یکی از الگوهای استاد محور از روش های رایج در آموزش می باشد در حالی که طی سال های گذشته گرایش رشته های مختلف علوم پزشکی به سمت دانشجو محوری آشکار شده است. این مطالعه به هدف مقایسه تأثیر تدریس به روش یادگیری از طریق همتایان و سخنرانی بر میزان یادگیری دانشجویان و رضایتمندی آنان از الگوی یادگیری از طریق همتایان در قالب روش ارائه کنفرانس های کلاسی انجام گرفت. روش: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1392 در دانشگاه علوم پزشکی جهرم در درس تئوری فیزیوپاتولوژی به روش سرشماری بر روی 44 نفر از دانشجویان هوشبری انجام گردید. بعضی از مباحث به روش معمول سخنرانی و برخی از مباحث در قالب تدوین و ارائه کنفرانس های کلاسی توسط گروه های دانشجویان تدریس شدند. در پایان ترم تحصیلی، بعد از اجرای دو روش تدریس، پرسشنامه رضایتمندی از روش آموزشی ارائه کنفرانس توسط دانشجویان تکمیل گردید. همچنین در پایان دوره آموزشی از مطالب درسی دو روش تدریس، آزمون چهار گزینه ای به عمل آمد. یافته ها: میانگین نمرات امتحانی دانشجویان در روش کنفرانس کلاسی دانشجویان 43/11±02/79 و در روش سخنرانی استاد 21/8±57/78 بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداشتند(76/0p=). همچنین نتایج رضایتمندی دانشجویان از روش تدریس توسط دانشجویان نشان داد که اغلب دانشجویان( 36/68٪ ) از روش ارائه کنفرانس های کلاسی راضی بودند. نتیجه گیری: اگرچه دو روش تدریس مورد استفاده، بر نتایج آزمون پایان دوره اثرات ملموسی نداشت و بین یادگیری دانشجویان در دو روش تدریس تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد اما رضایت اغلب دانشجویان را جلب نموده است. با توجه به تأکید منابع بر استفاده از روش های یاددهی-یادگیری مبتنی بر مشارکت دانشجویان اجرای چنین روش هایی پیشنهاد می گردد.